De film 'Je krijgt maar één kans op een eerste indruk' over het verhaal van Freek is gemaakt door Wefilm. We interviewden de producent en regisseur, Bas Welling en Jona Honer, over de totstandkoming.
Waarom vinden jullie het belangrijk om dit filmpje te maken?
Bas Welling (executive producer Wefilm): "Toen we benaderd werden door Mijn Kind Online met het verhaal van Freek greep ons dit naar de keel. Je voelt direct de emotie, die gepaard gaat met het feit dat jouw foto's en identiteit gebruikt wordt door iemand met verkeerde bedoelingen. Toen we na gingen denken over de film was dit de uitgangspositie: we willen de kijker die emotie laten voelen, waarmee zo'n kind te maken krijgt. We werden in eerste instantie benaderd voor een waarheidsgetrouwe reconstructie, maar geloven dat je hiermee heel lastig een emotie kunt raken. Daarom hebben we voor deze vorm gekozen waarin Freek de online teksten letterlijk voorleest aan zijn toekomstige klasgenoten. Dan komt het heel dichtbij."
Wat voor bedrijf is Wefilm?
Welling: "Bij Wefilm maken we films die zo bijzonder zijn dat ze de moeite van het kijken en delen waard zijn. We proberen de kracht van emotionele impact in film te gebruiken om de boodschap over te brengen. Dan creeërt het reuring, dan komt het echt aan. Wij maakten eerder een serie over Max de Hacker die 31 miljoen keer bekeken is op YouTube, de veelbekroonde DELA campagne waarin mensen in het openbaar speeches naar elkaar geven (samen met Ogilvy&Mather), voor Heineken Dropped trokken we de hele wereld over (samen met W+K Amsterdam) en recent maakten we voor Digibewust een Hacker's Tutorial waarin een hacker laat zien hoe je in een week rijk kunt worden. Hele diverse films, maar de gemene deler is dat ze allemaal emotionele impact hebben veroorzaakt bij de kijkers. Dat hebben voor Mijn Kind Online ook geprobeerd, en het is fijn om te merken dat onze film eraan heeft bijgedragen dat het de media heeft wakker geschud om over dit onderwerp te gaan praten."
Hoe ben je op dit idee gekomen?
Jona Honer (regisseur Wefilm): "Het grondbeginsel van dit concept was om de kern van het probleem in een eenvoudige setting en op een emotionele manier tot uiting te laten komen. Communicatie via sociale netwerken heeft het vervreemdende effect dat je als afzender nooit direct de reactie van de ontvanger ziet. Om het nog complexer te maken is er in het geval van Freek sprake van mensen die zich voordoen alsof ze Freek zijn maar in werkelijkheid hem alleen maar in de zeik willen nemen. De ontvanger weet dit niet en krijgt een negatief oordeel over de echte Freek. Wat ik persoonlijk het meest aangrijpende van het verhaal vind is dat kinderen zoals Freek nooit meer met een schone lei kunnen beginnen. Als Freek naar een nieuwe school gaat en zijn klasgenoten gaan op zijn naam googelen dan is hun eerste indruk van Freek meteen verziekt. En iedereen weet: je krijgt maar één kans voor een eerste indruk."
Kun je vertellen tegen welke dingen je in de uitvoering aanliep?
Honer: "De praktische uitvoering riep wel wat ethische dilemma's bij me op over hoe ver je kan gaan met kinderen van dertien jaar oud. Ik heb dan ook in nauwe samenspraak met de ouders en de acteur die Freek speelt de tekst samengesteld. Als uitgangspunt hebben we hierbij een echte casus gebruikt van een jongetje dat met online nep-profielen gepest wordt. Wat de kinderen in het filmpje voor hun kiezen krijgen is dus ook wat ze in werkelijkheid zouden zien als ze Freek op gaan zoeken. De kinderen die voor de camera plaatsnemen dachten allemaal dat Freek een echt persoon was. Na de opname heb ik ze de hele constructie uitgelegd en stonden ze volledig achter hun deelname."